Μεγάλωσα σε μία πόλη εξηρτημένη σε ολόκληρη την ύπαρξή της από τη ΔΕΗ.
Μια πόλη βρώμικη, χωρίς κανένα ανταποδοτικό όφελος, με εύπορους πολίτες, πολλά BMW σε κάθε δρόμο και αστείες δημοτικές αρχές.
Εκεί λοιπόν έμαθα ότι η ΔΕΗ είναι ΔΗΜΟΣΙΟ.
Οχι αγαθό, σκέτο ΔΗΜΟΣΙΟ.
Ολοι μπορούσαν να δουλεύουν και να μην εργάζονται.
Μεγάλοι μισθοί και συντάξεις, βαρέα ένσημα και το 80% ...αραχτό.
Δεν είναι υπερβολή ότι εκτός από μια μειοψηφία σκληρά εργαζόμενων στα ορυχεία και στην παραγωγή οι υπόλοιποι αποτελούν ένα τεράστιο συφερτο τεμπέληδων.Οι σκληρές δουλειές γίνονται από εργολάβους (ιδιώτες,ντε) και εποχιακούς.
Και γύρω-γύρω υπάλληλοι γραφείου, νοσοκόμες, καθαριστές, μελετητές, κενές καρέκλες μισθοδοτούμενων.
Τα στοιχεία είναι ανατριχιαστικά: Γόνοι πολιτικών που δεν παρουσιάστηκαν ποτέ (και πληρώνωνται), μετατάξεις ή προσωρινές μεταθέσεις "σε άλλα πόστα", ρεμούλες, φορτηγά με κλεμμένα ανταλλακτικά να πωλούνται στη ¨μαύρη¨, τα συνεργεία να χτίζουν τα σπίτια των εργαζομένων και των διευθυντών... Και αυτά τα ξέρουν ΟΛΟΙ. Οχι οι πολιτικοί, οι πολίτες. Και τα πανίσχυρα συνδικάτα. ΠΟυ διορίζουν τα παιδιά τους ΟΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ (αλήθεια θα πάει ποτέ ο δημοσιογραφίσκος που σκαλίζει τις ζωές όλων μέχρι την...Πτολεμαιδα (μπα, το Porsche δεν θα αντέξει τις λακούβες).
Και όλοι αυτοί οι τύποι τώρα απεργούν.
Και κόβουν το ρεύμα στο ζαχαροπλάστη της γειτονιάς που αύριο θα πετάξει τα γλυκά του. (Και θα πάρει μικρότερη σύνταξη από αυτούς).
- Γιατί αυτός δεν είναι ίδιος με αυτούς.Αυτοί φάγανε τα χρόνια τους στα εργοστάσια, δεν τεμπέλιαζαν όπως αυτός στο εργαστήριο του ζαχαροπλαστείου.
- Γιατί αυτοί πρέπει να πάρουν μεγαλύτερες συντάξεις, καλύτερες παροχές, χιλιάδες μέρες άδειας, διακοπές για τα παιδιά τους, υποτροφίες, γάλα κάθε μέρα κλπ κλπ.
- Γιατί τα παιδιά τους πρέπει να δουλέψουν και αυτά εκεί.Και να τεμπελιάζουν σαν τους πατεράδες τους.
Η κατάντια αυτής της χώρας είναι απερίγραπτη. Και η ΔΕΗ που έχει το δικαίωμα να μας στερεί το φως της γειτονιάς μας στο όνομα μιας Δημοκρατίας όπου οι πολίτες μπορούν να καταταστρατηγούν το ίδιο το πολίτευμα.
Βέβηλα ανθρωπάρια, σύντομα θα δείτε τους γειτόνους σας να μη σας ανέχονται πια...
Και πιστέψτε με, δε λαικίζω. Αλήθεια λέω και με χαρά θα ψάξω να βρω αυτούς που θα βοηθήσουν να γκρεμιστεί το άθλιο αυτό χάλι...
